Opowieści z XX wieku.

Mam na imię Basia. Właściwie powinnam się przedstawić: Barbara, bo jestem babcią dwojga cudownych Wnucząt. Ale ponieważ moje wspomnienia dotyczą okresu gdy miałam cztery latka, więc do tytułowej bohaterki będziemy się zwracać po prostu: Basia.

Basia mieszkała w maleńkiej wiosce, do której docierało się pieszo lub wozem zaprzężonym w konie. Latem pół biedy, ale zimą to już był prawdziwy problem. Jako że Basia we wczesnym niemowlęctwie przebyła ciężkie zapalenie płuc, jej ojciec truchlał każdej zimy, że na wypadek choroby poprzez wykroty i ogromne zaspy zalegające nieodśnieżane całą zimę drogi, nie przejedzie w porę karetka pogotowia ratunkowego. Na szczęście nie była ona potrzebna i każdej zimowej pory, Basia mogła się zająć przedświątecznymi przygotowaniami. Jak wiadomo, w dniu 4 grudnia obchodzone jest święto Patronki górników i innych niebezpiecznych zawodów- św. Barbary. Nasza Basia każdego roku, w tym dniu dostawała od rodziców imieninowy prezent złożony w przeważającej części ze słodyczy, które w latach sześćdziesiątych XX wieku pojawiały się sporadycznie w wiejskich domach z prostego powodu, brakowało pieniędzy na potrzebniejsze sprawy, a co dopiero mówić o słodyczach. Ale Basia nie zjadała tych smakowitości. Wiązała do nich nitki i układała równiutko w szufladzie stojącego obok łóżka nakaslika ( szafka z płyty paździerzowej z szufladą służąca za stolik i szafkę nocną)by tam spokojnie czekały na wigilię kiedy to miały zawisnąć na choince. W adwentowym czasie, mama Basi widząc jej radość z oczekiwania na święta i zbierania słodyczy, dokupowała po kilka cukierków by kolekcja rosła. Basia zawijała też orzechy w kolorowy staniol, a tata Basi mocował patyczki by dało się te łakocie również zawiesić na choince. Basia mieszkała z rodzicami i starszym o 8 lat bratem Wieśkiem w jednej izbie, która miała już drewnianą podłogę. W drugiej, mniejszej izbie, bez podłogi, na glinianym klepisku zamieszkiwała babcia ze swoim wnukiem, a kuzynem Basi. Trzecie pomieszczenie drewnianej chatki stanowiła stajenka, w której mieszkała spokojnie krowa Krasula i stado królików. Mimo jednej izby, która spełniała wszelkie funkcje, zawsze panował tam ład i porządek i obowiązkowo musiała być prawdziwa choinka. Tuż przed świętami pojawiał się p. Władysław, który przywoził jodełki prosto z gór i wnosił jedną z nich razem z mrozem do naszego domu. Basia była wtedy szczęśliwa. Jej słodkie skarby wędrowały na drzewko i mimo, ze dziewczynka kochała słodycze, nie tknęła żadnego z nich. Oprócz słodyczy i starych bombek Basia zawieszała anielskie włosy, wykonane własnoręcznie łańcuchy z kolorowych papierków i oczywiście prawdziwe świeczki mocowane na żelaznych żabkach. Tu nadmienić należy, że nie było we wsi elektryczności, a palących się świeczek trzeba było pilnować, bo moment nieuwagi mógł się zakończyć pożarem drewnianego domu. Święta upływały w radosnej atmosferze, a dzieci czekały na drugi dzień świat czyli św. Szczepana, by wczesnym rankiem, gdy jeszcze noc spowijała wioskę, palić ogniska ze słomy na wale pobliskiej rzeczki. W tych ogniskach należało spalić śmieci nagromadzone w Wigilię i Boże Narodzenie. Rolę dzisiejszych sztucznych ogni pełniły „ lachetry” czyli zimne ognie wbijane do ziemniaka i wyrzucane przez starszych chłopców najwyżej jak to możliwe. Wieczorem zaś chodzili kolędnicy z turoniem, diabłem, śmiercią, królami i żydkiem, a dzieci bardzo się bały gdy wchodzili do domów by przedstawić spektakl i „podokuczać” kobietom. A za oknem panowała sroga zima, mróz rzeźbił kwiaty na nieszczelnych oknach, huczał piec, a ludzie uśmiechali się do siebie…

Za takimi świętami tęskni dziś babcia Basia i obiecuje sobie, że gdy Wnuki podrosną będzie im snuła opowieści o tamtych biednych, lecz szczęśliwych czasach.

Dziś, starsza o pięćdziesiąt lat Basia, dziękuje serdecznie za wszystkie życzenia i karteczki, jak również dołączone do nich upominki: Małgosi z http://papierowy-jarmark.blogspot.com/
Małgosi z https://sutaszgochy-artsmak.blogspot.com/

 Urszulce http://kulskowo.blogspot.com/ która do pięknej kartki dołączyła śliczną zakładkę z kotkiem

Ewuni http://artesania-rekodzielo.blogspot.com/
za piękną broszkę i życzenia, a w następnym poście zapowiada się coś jeszcze:-)

Mojej Imienniczce Basi- poetce lirycznej składam życzenia spełnienia wszelkiego dobra i piękna, które tak często przenika Jej wiersze http://szeptyserca.blogspot.com/ oraz dziękuję za życzenia i niezwykłego aniołka- zakładkę.

W tym roku moje imieniny zostały odsunięte na dalszy plan za przyczyną niezmiernie radosnego wydarzenia.
Moja Wnuczka Natalia przez chrzest św.została Dzieckiem Bożym.
To wielka radość przeżywać tak cudowną uroczystość.
Niech Boża Opatrzność czuwa nad każdą chwilą Jej życia.

Dziękuję bardzo, bardzo
Magdusi za piękny dar- metryczkę dla mojej kochanej Wnuczki Natalii.

Magduśka wykonała również metryczkę dla mojego pierwszego Wnuka Konrada.
Tym sposobem zaprosiliśmy Ją do naszej rodziny.
http://nitkiariadny.blogspot.com/

Przesyłam Wam serdeczne pozdrowienia wraz z zimową bielą:-)