środa, 29 stycznia 2014

Tu i teraz...historia starych butów...

Jest taka stara chatka- jedna z wielu.
Drewniane ściany bielone wapnem, "stragaże" nasiąkłe przeszłością, popękana farba na małych oknach zimą zakwitających pod mistrzowskim pędzlem mrozu...Kunsztowna robota ciesielska sprzed lat, wynik pracy i znoju rąk ludzkich. A w drewnianą ścianę wbity gwóźdź, na którym, nie wiedzieć dlaczego, zawieszono stare buty... Ile dróg przedreptały, ile miejsc zobaczyły, ilu zdarzeniom świadkowały, nikt nie wie. Czyja ręka zawiesiła je na ścianie "wylepionej" gliną, pobielonej codziennymi troskami? Do kogo należały owe buty, bez firmowych znaków, biedne, zwyczajne, ze śladami ziemi nieurodzajnej, ale ukochanej?
Buty- symbol ludzkiego wędrowania...

Takie chaty utrwala od zapomnienia Konrad https://www.facebook.com/pages/Konrad-W%C3%B3jcik-Fotografia/274028385946151 i jedna z owych chatek znalazła swoje miejsce w albumie " Piękno odnalezione", który wysłałam Beatce- wrażliwej i wszechstronnie uzdolnionej Osobie  http://paverpolart.blogspot.com/

-
A co zrobiła Beatka? Przeczytała wiersze, zachwyciła się fotografią chatki i zrobiła mi wspaniały prezent- niespodziankę! Własnoręcznie wymalowała dla mnie wisiorek z motywem owej chatki. Najbardziej intrygujące jest to, że wisiorek ma wymiary kwadratu o boku ok. 2 cm ( spróbujcie namalować chatkę na takim obszarze !) A Beatka potrafi !!!
Dziękując Beatce i wszystkim, którzy potrafią czynić innym miłe niespodzianki, zamieszczam wiersz- niech przyniesie odrobinę ciepła i blasku:

TU I TERAZ

Promień słońca 
po raz kolejny wpadł przez okno
i do mojego serca 
też po raz kolejny .
Patrzę 
na drugiego człowieka
ze słonecznym zadziwieniem
odkrywając nowe okruchy dobroci.
Jestem tu
gdzie nikt nie jest sam
skoro okruchy dobroci
wpadają przez otwarte okno
razem z promieniem słońca.
Jak dobrze, że jesteś
właśnie ty i nikt inny
tu i teraz
po to bym mogła czuwać
w bezpiecznej przystani
naszego człowieczeństwa.

 W wyniku wymianki z Basią z bloga http://odkrywamnanowo.blogspot.com/ otrzymałam piękny komplet wymarzonej biżuterii z motylami

Do biżuterii marzeń Basia dołączyła piękny kołnierzyk, który znajdzie swoje lokum na czymś stosownym:-)

Bardzo się cieszę prezentami Basi, są piękne i z serca ofiarowane.I serdecznie jej dziękuję!
Natomiast do Basi powędrował mój obraz" na rozweselenie".
I tym ciepłym akcentem pozdrawiam Was pośród śnieżnej zamieci!

38 komentarzy:

  1. Basiu Twój obraz jest zachwycający!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. wszystko jak zwykle uroczo piękne Basiu :)
    Twój wiersz ,obraz...marzenie :)))
    pozdrawiam cieputko :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Basiu - czy zauważyłaś co się dzieje ? A to dopiero początek roku :)
    Prezenty fantastyczne i te dostane i te ofiarowane.
    A mnie zachwyca Twoje słowo, lekkość składania go w w prozę, czy strofy poezji, piszesz tak, że nie sposób nie przeczytać i nie zastanowić się nad ich sensem czasem dłużej niż nad innymi ... docierasz do Wszystkich !
    Uściski :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękne maki! I wiersz! I chatka ;)
    Ciekawa historia z butami...

    OdpowiedzUsuń
  5. Malowanie na takiej powierzchni wymaga ogromnej precyzji - nie wiem czy bym tak potrafiła, obawiam się, że w rezultacie zamiast obrazu wyszłaby jedna mała plama ;)
    Co do Twojego obrazu jest cudny, bardzo radosny, miło się patrzy :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Jestem zachwycona Twoim obrazem!

    OdpowiedzUsuń
  7. Wiersz do serca, maki dla oczu. Prezenty piękne. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. czasem takie zapomniane buty mogły by opowiedzieć niejedną piękną historię...
    Wspaniałe maki:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Macie rację - wspaniałe maki - i na dodatek są u mnie na pociechę - radująóęśęćęóćżąś€ąńążęę, że moje motylko chociaż troszkę sprostały :)))
    pozdrawiam cieplutko :)
    piękny ten wiersz ..ach... i te buty....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Basiu, z Twoimi motylami przyfrunęła do mnie radość. Jeszcze raz dziękuję za piękne upominki:-)

      Usuń
  10. Basiu, zachwyca mnie obraz, wiersz, prezent. A buty, oj to jakiś los ludzki... Pozdrawiam Ciepło!!!

    OdpowiedzUsuń
  11. Piękny wiersz Basiu cudowne prezenty a o butach się nie wypowiadam buźki ślę Marii

    OdpowiedzUsuń
  12. Niech zawsze tak pozytywnie wygląda twoje życie:) Pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
  13. Piękny upominek otrzymałaś, a Twój obraz zapiera dech w piersi, buty to wędrówka pozdrawiam Dusia

    OdpowiedzUsuń
  14. Bardzo dziękuję Drogim Komentatorkom za życzliwe zainteresowanie. Miło mi, że dzielicie radość ze mną:-)

    OdpowiedzUsuń
  15. Znowu się zachwycam kolejnym Twoim obrazem, uwielbiam maki, delikatne, zwiewne, żyjące do pierwszego podmuchu wiatru. I prace koleżanek, a Twoje prezenty prześliczne:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz rację, maki przypominają nam o ulotności:-)

      Usuń
  16. Tak to zdjęcie mocno do mnie przemówiło... chociaż uwielbiam każdą stronę tego albumu. Dziękuję Tobie Basiu! Cieszę się, że udało mi się i Tobie sprawić radość:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale miałam i mam radości dzięki Tobie Beatko!

      Usuń
  17. ale te maki piękne ... nie mogę się napatrzeć :))

    OdpowiedzUsuń
  18. Basiu piękne dostałaś prezenty a Twój obraz śliczny. Pozdrawiam Zosia.

    OdpowiedzUsuń
  19. Piękny wiersz, oddający istotę chwili :) Obraz na rozweselenie - chyba właśnie spełnił tę rolę :) Pozdrawiam :))

    OdpowiedzUsuń
  20. Obraz jest cudowny - kolorystyka, kwiaty jakie tam można zobaczyć :))) Powiało optymizmem :D

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  21. Przepiękny obraz podarowałaś, uwielbiam maki w każdym wydaniu, a najbardziej jak kwitną na polach, nawet się dowiedziałam, że nie wszędzie będą kwitły, tylko tam, gdzie było zaorane, koło mojego domu tyle łąk, a maków jak na lekarstwo i chabrów tez nie ma... tylko rumianki, pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Maki muszą mieć odpowiednią glebę! Dawniej szukałam ich daremnie, a teraz kwitną, trzeba przynieść nasiona i pozwolić im się zagościć!!! Są cudne!!! W którymś z czerwcowych chyba postów mam zdjęcia takich pól!

      Usuń
    2. Z tego co wiem lubią ubogie gleby, tj. na bardzo żyznych nie urosnąć :)

      Usuń
  22. U Ciebie zawsze interesujaco...ciekawe faktycznie jaka jest prawdziwa historia tych butów...Syn uzdolniony, penie duch artystyczny w całej rodzinie drzemie,prezenty piękne otrzymałaś a obraz Namalowany przez Ciebie to naprawde piekne dzieło, bardzo mi sie podoba,pozdrawiam serdecznie,Jola

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Starszy syn i ja tak "tworzymy", reszta kibicuje:-)

      Usuń
  23. Po raz pierwszy piszę u Ciebie:)
    Śliczny wisiorek dostałaś i piękny obraz sprezentowałaś - rzeczywiście, może wnosić tylko wesoły nastrój, a maki wyszły jak żywe. Oglądałam też inne Twoje obrazy - masz talent i w dodatku poparty dużą wprawą a to się widzi i czuje:)
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miło czytać, kocham malarstwo tylko czasu brak!

      Usuń
  24. Basiu, w cudowny sposób opisujesz te miejsca, o których nikt dziś nie pamięta.Nawet stare buty nabrały "barwy' w twoich słowach, a gdy przymknąć oczy, można wyobrazić sobie ich właściciela ;) Pozdrawiam kochana...

    OdpowiedzUsuń
  25. Bardzo wymowne są te schodzone, utrudzone życiem buty... I jak krąży inernetowy łańcuszek zyczliwych prezentów:) piekne te kolczyki i wisiorek, które otrzymałaś. należą ci się za twoja piękna twórczość. lecę "polubić' Konrada na fejsa :)

    OdpowiedzUsuń